Roślina ta od wieków znana jest zielarzom ze względu na właściwości lecznicze. W wielu miejscach na świecie zyskała sobie nawet miano "zielonego lekarza". Już wiele wieków temu aloes, którego arabska nazwa oznacza "kwaśną, świetlistą substancję" był znany jako roślina lecznicza o wyjątkowych właściwościach. Starożytni Egipcjanie nazwali go "rośliną nieśmiertelności" i umieszczali wśród darów dla zmarłych faraonów. W ostatnich dziesięcioleciach, badania medyczne potwierdziły lecznicze właściwości miąższu aloesowego (który może być używany miejscowo zewnętrznie, wypijany w postaci płynnej lub spożywany w formie kapsułek) i wzbogaciły wiedzę o nich.
Pomaga leczyć rany.
Liść aloesu zawiera miąższ składający się w 96% z wody. Pozostałe 4% to substancje o stwierdzonej biologicznej czynności. Stosowany na rany, miąższ aloesowy ma działanie antyseptyczne, przynosi ulgę w przypadku swędzenia, opuchlizny i bólu. Działa również bakteriobójczo i grzybobójczo, zwiększa krążenie krwi w obrębie rany i stymuluje fibroblasty, tzn. tkanki skóry odpowiedzialne za gojenie ran. Według badań przeprowadzonych na zwierzętach, których wyniki opublikowano w "Journal of the American Podiatric Medical Association" stosowanie aloesu zarówno zewnętrznie jak i wewnętrznie przyspiesza gojenie ran. Podczas eksperymentu zwierzętom podawano sok aloesowy (100 mg na kg masy ciała) w wodzie pitnej przez dwa miesiące oraz przez sześć dni nakładano krem aloesowy bezpośrednio na rany.
W obu przypadkach aloes przyniósł pozytywne rezultaty. Rozmiar ran zmniejszył się o 62% u zwierząt pijących aloes z wodą a o 51% w przypadku grupy kontrolnej. Bezpośrednie miejscowe stosowanie aloesu przyniosło zmniejszenie ran o 51% a w grupie kontrolnej 33%.
Wspomaga rekonwalescencję.
Według "Journal of Dermatologic Surgery and Oncology" aloes skraca czas rekonwalescencji po zabiegach. Osiemnastu pacjentów z trądzikiem przeszło zabieg złuszczania naskórka (tzw. głęboki peeling), podczas którego usuwane są z powierzchni skóry obszary ze zmianami chorobowymi. Po zabiegu nałożono pacjentom na twarze opatrunki. Na jednej połowie twarzy był to standartowy opatrunek nasączony specjalnym żelem chirurgicznym. Druga połowa twarzy przykryta była opatrunkiem z dodatkiem aloesu. To właśnie ta połowa twarzy zagoiła się o 3 dni szybciej niż druga. Dermatolog, James Fulton, doktor medycyny z Newport Beach w Kalifornii, główny autor raportu, korzysta z aloesu do przyspieszenia gojenia ran w swojej codziennej praktyce. Stwierdza on, że: "Każda rana od drobnego szwu aż po rany wynikłe z poważnych zabiegów, z pomocą Aloe vera goi się lepiej."
Łagodzi oparzenia.
W "Journal of the Medical Association" z Tajlandii opublikowano wyniki badania, w którym uczestniczyło 27 pacjentów z oparzeniami. W procesie gojenia ran używano gazy nasączonej aloesem lub wazeliną. Rany opatrzone aloesem goiły się szybciej. Średni czas gojenia wynosił w tej grupie 12 dni, a w grupie korzystającej z wazeliny 18 dni.
Minimalizuje szkody wynikające z odmrożeń.
Badania opublikowane w "Annals of Emergency Medicine" dowodzą, że aloes działa leczniczo również w przypadku odmrożeń. Naukowcy zastosowali standartową kurację (antybiotyki, ibuprofen itp.) w przypadku 154 pacjentów z odmrożeniami (od średniego do silnego). Rany 67,9% z pacjentów, którzy dodatkowo stosowali krem aloesowy zagoiły się bez straty tkanek (amputacja), w pozostałej grupie, było to 32,7%. Według naukowców, aloes zapobiegał obniżeniu dopływu krwi do odmrożonych miejsc, co jest częstą przyczyną utraty tkanek w przypadkach odmrożeń.
Chroni przed promieniowaniem.
Według naukowców z Uniwersytetu Hoshi w Japonii, którzy opublikowali swoje badania w czasopiśmie "Yakugaku Zasshi" aloes chroni skórę przed szkodliwym działaniem promieni rentgenowskich. Odkryli oni, że liście aloesu zawierają niezwykle skuteczne substancje przeciwutleniające, które niwelują wolne rodniki powstałe w wyniku promieniowania oraz sprzyjają produkowaniu przez organizm dwóch substancji działających w tym przypadku autoleczniczo: nadtlenku dysmutazy (enzymu o działaniu antyoksydacyjnym) oraz glutationu (aminokwasu stymulującego układ odpornościowy).
Pomaga zwalczać łuszczycę.
Wyniki badania opublikowanego w "Tropical Medicine and International Health" 60 pacjentom cierpiącym na chroniczną łuszczycę dodano do specjalnego kremu 0,5% aloesu. Specyfik ten podawany był im trzy razy dziennie przez 5 kolejnych dni (15 nałożeń tygodniowo) przez cztery tygodnie.
Łagodzi problemy trawienne.
Według badań w "Journal of Alternative Medicine" miąższ aloesowy może być pomocny w leczeniu zespołu chronicznego zapalenia jelit. Dziesięciu pacjentom podawano dwie uncje czystego miąższu aloesu trzy razy dziennie przez siedem dni. Po upływie tego czasu wszystkie objęte badaniem osoby przestały cierpieć na nawracające biegunki, a praca jelit ustabilizowała się. Deklarowali oni również wyraźny przypływ energii.
Naukowcy doszli do wniosku, że czysty miąższ z wnętrza liścia aloesu jest w stanie przywrócić równowagę systemu trawiennego poprzez "regulację gastrycznego czynnika pH, jednocześnie usprawniając ruchy jelit oraz redukując liczbę pewnych niekorzystnie działających mikroorganizmów zawartych w kale, w tym drożdży".
Inne badania wykazują, że sok z wnętrza liści Aloe vera pomaga oczyścić jelita, zwalczyć skłonności do obstrukcji, zneutralizować kwasy żołądkowe oraz przynieść ulgę w przypadku wrzodów.
Obniża poziom cukru we krwi u cukrzyków.
Według raportu z "Hormon Research" aloes zmniejsza poziom cukru we krwi u cukrzyków. Pięciu pacjentów cierpiących na cukrzycę dorosłych (nie używających insuliny) podawano 1/2 łyżki stołowej dziennie wyciągu z czystego miąższu aloesowego. W niektórych przypadkach kuracja taka trwała do 14 tygodni. Poziom cukru we krwi zmniejszył się u wszystkich pacjentów średnio o 45%, a równocześnie zachowano niezmienną wagę ciała obserwowanych osób.
Zmniejsza opuchliznę artretyczną.
Według "Journal of the American Podiatric Medical Association" aloes może zapobiegać artretyzmowi i złagodzić stan zapalny w stawach już dotkniętych tą chorobą. Może również powstrzymać reakcję układu odpornościowego na pewne formy artretyzmu, kiedy to organizm atakuje własne tkanki.
Zwierzętom zaszczepiono bakterie wywołujące objawy artretyzmu, czyli stan zapalny oraz opuchliznę. Aby określić, czy miąższ aloesowy może zapobiec artretyzmowi przez 13 dni zwierzętom wstrzykiwano go pod skórę (150 mg na 1kg masy ciała). Codziennie dokonywano pomiarów, aby określić stan opuchlizny i intensywność stanu zapalnego.
Według naukowców część składników aloesu wykazała aktywność w przypadku artretyzmu. Biologicznie czynne składniki miąższu aloesowego zmniejszyły stan zapalny o 79.9% oraz obniżyły negatywną reakcję układu odpornościowego o 42.4%. Kiedy zastosowano jedną grupę składników miąższu aloesowego (antrachinony), obniżyły one stan zapalny o 67.3%, ale nie wykazały żadnej aktywności układu odpornościowego.
Powstrzymuje infekcje HIV.
Koncentrat acemannanu, jednego z czynnych biologicznie związków zawartych w aloesie może znacząco zahamować rozwój HIV-1 (wirus związany z AIDS). W badaniu z 1991 roku w "Molecular Biotherapy" komórki wirusa HIV-1 traktowano in vitro wyciągiem acemannowym z liści aloesowych. Aloes w tej postaci spowolnił rozmnażanie wirusa aż o 30%, zredukował całkowitą liczbę wirusów, ograniczył rozprzestrzenianie się wirusa z zainfekowanych komórek oraz zwiększył szanse przetrwania zainfekowanych komórek.
Wsparcie odżywcze dla pacjentów z wirusem HIV
Według "Journal of Advancement in Medicine" sok z Aloe vera okazuje się być skutecznym elementem programu odżywczego dla pacjentów z wirusem HIV.
Przez cztery miesiące 29 pacjentom podawano 100% czysty sok z aloesu (pięć uncji, cztery razy dziennie) razem z suplementami zawierającymi niezbędne kwasy tłuszczowe oraz witaminy, substancje mineralne i aminokwasy. Pacjentom powiedziano, aby utrzymali swoją normalną dietę i nie przyjmowali innych suplementów.
Po upływie 90 dni wszyscy pacjenci byli mniej podatni na infekcje, rzadziej występowały pleśniawki, rzadziej odczuwali zmęczenie, i mniej cierpieli na biegunki.
Zwiększyła się u nich ilość białych krwinek (co oznacza pozytywną reakcję układu odpornościowego). Poprawiła się również ich ogólna kondycja zdrowotna. 25% pacjentów najwyraźniej zwalczyło zdolność wirusa do rozmnażania. Naukowcy odkryli, że aloes (acemannan, a być może i inne składniki) stymulują układ odpornościowy, a szczególnie komórki wspomagające z rodzaju tzw. białych krwinek, które wywołują reakcję odpornościową na pojawienie się infekcji.
Stymuluje reakcję układu odpornościowego na raka.
Według ostatnich badań aloes może przedłużyć czas życia przy tej chorobie oraz stymulować układ odpornościowy u osób nią dotkniętych.
W badaniu z 1994 roku zamieszczonym w japońskim czasopiśmie "Yakhak Hoeji" myszy z komórkami nowotworowymi "dokarmiane" były aloesem przez 14 dni. Aloes nie powstrzymał rozrostu komórek rakowych, ale długość trwania życia u myszy, którym podawano 50 mg aloesu na kg ciała wzrosła 0 22%, a myszy, którym podawano 100 mg aloesu na kg ciała 0 32%. Przeprowadzone równolegle badania na ludzkich komórkach rakowych (in vitro) wykazały, że wysokie stężenia soku aloesowego w znacznym stopniu hamowały rozrost tych komórek. Naukowcy publikujący w "Cencer Immunology and Immunotherapy" odkryli, że jedna z grup składników aloesu (lektyny, zwane również aloektynami) zastosowana bezpośrednio w miejsce rozwoju nowotworu, może stymulować układ odpornościowy organizmu do walki z nowotworem. Komórki T (uśmiercające komórki "obce") oraz białe krwinki, które wiążą się z komórkami rakowymi niszcząc je, znacznie się aktywizują po miejscowym zastosowaniu aloektyn. Aloes "włącza" układ odpornościowy także i w inny sposób: aktywując makrofagi (białe krwinki, które "połykają" antygeny) co powoduje uwolnienie substancji stymulujących reakcję odpornościowe takich jak interferony, interleukiny. Dodatkowo, według naukowców wzrost i funkcje biologiczne normalnych (nie rakowych) komórek.
źródło: "Alternative Medicine" nr 3/99, www.aloetech.pl
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz